Profesjonalne sposoby pracy z tworzywami w różnych gałęziach przemysłu

Do do działań na różnych rodzajach tworzyw stosuje się rozmaite rodzaje obróbki. Obrabianie nadaje materiałom inne cechy charakterystyczne i przybliża je do przeznaczenia danego materiału do określonego celu. W zależności od tego, jakie tworzywo fabryka będzie przetwarzać, powinna dobrać odpowiednią technologię i narzędzia. Wśród fachowych technik obróbki skrawaniem wyszczególnia się toczenie, wiercenie, dłutowanie i frezowanie.

Odpowiedni wybór technologii to sprawa kluczowa, bo to od niej uzależnione jest dalsze zastosowanie komponentu. Proces frezowania wykorzystuje się przy tych tworzywach, przy jakich możliwy jest jednoczesny ruch i narzędzia, i materiału. Procesem frezowania określa się ten rodzaj obróbki materiału, podczas którego likwidowana jest dana ilość tworzywa za sprawą całkiem dynamicznie ruszającej się frezarki, działającej z odpowiednią prędkością.

Frezowaniu poddaje się przykładowo drewno w stolarce (frezowanie rowków wpustowych (obróbka rowków wypustowych) do mebli z przesuwanymi drzwiami czy innych ruchomych elementów mebli), metale w przemyśle metalurgicznym i tworzywa sztuczne w przetwórstwie i produkcji różnych materiałów. Charakterystyczne dla frezowania jest to, iż resztki są drobniuteńkie oraz iż ostrza narzędzia nie pracują nigdy jednocześnie, ale jeden za drugim. Wyszczególnia się 3 podstawowe działania mające związek z frezowaniem: frezowanie współbieżne, czołowe i walcowo-czołowe. We wszystkich rodzajach frezowań mamy inny układ narzędzia i obrabianego tworzywa.

Konfiguracje mogą być następujące: ukośne, pionowe, równoległe lub (pasywacja aluminium) prostopadłe. Konfigurację uzależnia się od tego, co będzie wykonywane – czy frezowanie rowków wpustowych czy frezowanie uchwytów. Po wykonaniu obróbki właściwej przychodzi też pora na obróbkę powierzchniową, po której weryfikuje się efekt końcowy i którą dyktują najczęściej wymogi konstrukcyjno-eksploatacyjne (). Wprowadzając różne techniki obróbki wykończeniowej, można uodpornić elementy maszyn na: zużycie, ciężar, wysoką lub niską temperaturę, korozję i wpływ chemikaliów. Warstwa powierzchniowa jest także odpowiedzialna za cechy użytkowe elementu.